Fernando II van Aragon
Hij trad op 18 oktober 1469 in het huwelijk met Isabel in de woning van Juan Vivero in Valladolid. Het huwelijk moest in het geheim worden gesloten omdat de noodzakelijke Pauselijke bul er nog niet was en omdat Enrique IV zijn toestemming niet had gegeven. De Pauselijke bul was noodzakelijk vanwege de familieband die Isabel en Fernando hadden en de toestemming van Enrique voor dit huwelijk was nodig omdat dit vastgelegd was tijdens de onderhandelingen in Guisando in 1468: Isabel moet trouwen met wie de koning kiest; de prinses heeft het recht om deze af te wijzen. Zonder deze toestemming zou ze het recht op troonsopvolging kunnen verliezen.
Door het huwelijk met Isabel en na het overlijden van Enrique IV werden Isabel en Fernando koningin en koning van Castilie, waarover hij iure uxoris (via het recht van zijn vrouw) regeerde. In 1479 werd Fernando na het overlijden van zijn vader tevens koning van Aragon, waarover Isabel meeregeerde. Het huwelijk was, uiteraard, ontstaan uit politieke redenen. Fernando heeft Isabel veel verdriet aangedaan door veelvuldig en met verschillende vrouwen overspel te plegen. Toch is algemeen bekend dat er sprake was van diepgaande, wederzijdse liefde. Fernando kreeg samen met Isabel 6 kinderen: Isabel (1470), Juan (1478), Juana (1479), Maria (1482) en Catalina (1485) en een jongentje dat niet levend is geboren (1475).
Tijdens het huwelijk met Isabel verwekte Fernando nog vier kinderen bij vier andere vrouwen:
- Alonso (1471) bij Aldonza Ruiz de Ivorra, een Catalaanse edelvrouw uit Cervera
- Juana Maria de Aragón (1471) bij Juana Nicolás, een burgervrouw met wie hij een vluchtig contact had in het plaatsje Tárrega
- Maria Esperanza (1477) bij Toda de Larrea, een Biscayaanse edelvrouw
- María Blanca (1483) bij Juana Pereira, een edelvrouw uit Portugal
Het leven van Fernando wordt grotendeels bepaald door het voeren van een aantal oorlogen. Na het overlijden Enrique IV ontstond er een oorlog tussen de aanhangers van de Katholieke koningen en die van Juana la Beltraneja: de Castiliaanse Successieoorlog (1475 tot 1479). Deze oorlog eindigde met het Verdrag van Alcáçovas, waarbij Isabel en Fernando als koningen van Castilie werden erkend in ruil voor bepaalde concessies aan Portugal. Met Frankrijk, vanouds een aartsvijand van Aragon, waren er gevechten om de gebieden Cerdanya en Rosellon (Roussillon) in het grensgebied van Frankrijk en Aragon. Deze gebieden werden in 1463 door Frankrijk geannexeerd en in 1493 met het verdrag van Barcelona teruggewonnen. Tijdens de reconquista, de verovering van het laatste Moorse bolwerk van 1482 tot 1494, toonde Fernando zijn vakmanschap als strateeg door het koninkrijk Granada onder Spaans beheer te brengen. In Italië haalde hij succes door met het door Gonzalo Fernández de Cordoba, el Gran Capitán, geleide leger de Fransen in 1505 uit Napels te verdrijven, waardoor Napels Aragonees grondgebied werd.
Na het overlijden van Isabel werd hun dochter Juana haar wettelijke opvolger als koningin van Castilie. Juana werd, onder andere door politiek gekonkel, niet bekwaam geacht te regeren. Toen zijn schoonzoon Felipe el Hermoso overleed nam Fernando het regentschap op zich, zodat hij de feitelijke macht over Castilië behield.
In 1505, toen hij 53 jaar oud was trouwde hij, een jaar na het overlijden van Isabel, met de toen slechts 18 jaar oude Germana de Foix. Met haar kreeg hij een zoon, Juan, die als hij niet een paar uur na zijn geboorte zou zijn gestorven, koning van Aragón zou zijn geworden. Dat zou een streep door de eenwording van Spanje hebben betekend.
In zijn nalatenschap gingen al zijn bezittingen naar zijn dochter Juana. Zijn kleinzoon Carlos I (Karel de Vijfde bij ons) werd zijn opvolger. Omdat Carlos nog niet de volwassen leeftijd had bereikt, werd zijn zoon Alonso regent over het koninkrijk Aragon en Kardinaal Cisneros regent over Castilie.
Fernando overleed op 23 januari 1516 in Madrigalejo. Er zijn historici die vermoeden dat zijn dood te wijten was aan het overmatig gebruik van cantárida, een afrodosiacum, een soort Spaanse vlieg dus, die hij zou hebben gebruikt om een erfgenaam bij Germana de Foix te kunnen produceren.