Koning van Castilie. Vader van Isabel la Catolica.
Geboren op 6 maart 1405 in Toro, in het palacio de Real Monasterio de San Ildefonso.
Zoon van Hendrik III, bijgenaamd el Indolente, en Catharina van Lancaster. Hij had twee oudere zussen: Maria van Castilie, die later trouwde met Alfons V van Aragon en Catharina van Castilie, later getrouwd met prins hendrik van Aragon.
Zijn vader overleed in 1406 toen hij pas een jaar oud was. Daardoor was er een regentschap bestaande uit zijn moeder en zijn oom van vaderskant: Fernando de Antequera, de latere koning Ferdinand I van Aragon.
In 1408 werd de jonge page Alvaro de Luna door zijn oom Pedro de Luna aan het hof geïntroduceerd. Pedro de Luna was toen bisschop van Toledo was en zou later paus Benedictus XIII worden. Alvaro wist al snel veel invloed te krijgen op Juan II van Castilie. Uiteindelijk werd hij de belangrijkste raadgever van de jonge koning.
Na de dood van zijn moeder in 1418 werd Juan II in maart 1419 meerderjarig verklaard, maar op dat moment stond hij al geheel onder invloed van Alvaro de Luna, met wie zijn moeder een verhouding had gehad. Juan maakte hem tot de machtigste figuur van zijn koninkrijk, hetgeen leidde tot voortdurende oppositie van de adellijke families, met burgeroorlogen tot gevolg. Niettemin werd zijn hof een centrum van cultuur.
Uit zijn eerste huwelijk, met Maria de Aragón, werd Enrique geboren. Alfonso en Isabel kwamen uit zijn (tweede) huwelijk met Isabel van Portugal.
Hij stierf op 20 juli 1454 in Valladolid, toen Isabel la Católica drie jaar oud was. Enrique was zijn opvolger.
In zijn testament wordt beschikt dat als de broers van Isabel, Enrique en Alfonso, zonder nageslacht blijven Isabel troonopvolger wordt. Tevens krijgt Isabel volgens dit testament een uitkering van een miljoen maravedies per jaar. Enrique heeft hier echter maling aan.